Miasto w południowej części województwa łódzkiego w zachodniej części Wzgórz Radomszczańskich nad rzeką Radomką. Zajmuje obszar ponad 51 km2 i liczy prawie 52 tys. mieszkańców.

Radomsko po raz pierwszy pojawia się w źródłach historycznych w 1243 r. w dokumencie wystawionym przez Konrada Mazowieckiego dla klasztoru dominikanów w Płocku. W 1266 r. książę sieradzki Leszek Czarny nadał osadzie prawa miejskie, z jego inicjatywy powstał tu także pierwszy kościół (pw. Świętego Krzyża). W latach 80. XIV w. Radomsko było świadkiem dwóch ważnych zjazdów szlachty, która podczas pierwszego (1382 r.) odrzuciła kandydaturę na tron polski Zygmunta Luksemburczyka, a podczas kolejnego w 1384 r. wybrała na swojego władcę Jadwigę, córkę młodszą córkę Ludwika Węgierskiego. Miasto rozwijało się pomyślnie dzięki opiece królów oraz dzierżawców, którzy w imieniu władcy zarządzali jego dobrami. Okres dobrobytu przerwał w 1624 r. najazd lisowczyków wracających z wyprawy ze Śląska, którzy ograbili i spalili Radomsko. Dzieła zniszczenia dopełniły szerzące się wśród mieszkańców epidemie.

Dopiero w XVIII w. miasto zaczęło stopniowo podnosić się z upadku. W 1793 r. Radomsko zostaje włączone do zaboru pruskiego, w 1807 r. staje się częścią Księstwa Warszawskiego, a w 1815 r. zostaje przyłączone do Królestwa Polskiego. W 1828 r. zatwierdzono plany rozbudowy miasta, zaś w 1859 r. wybudowano nowy ratusz. W 1848 r. Radomsko otrzymało połączenie z Warszawą dzięki linii Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. W odwecie za czynny udział mieszkańców w powstaniu styczniowym władze carskie zmieniły nazwę miejscowości na Noworadomsk. Na okres przed wybuchem I wojny światowej przypada okres szybkiego rozwoju miasta, które zaliczane było najbardziej uprzemysłowionych w guberni piotrkowskiej. Po odzyskaniu niepodległości Radomsko podniosło się ze zniszczeń, ale trudna sytuacja gospodarcza lat 30 XX w. negatywnie odbiła się na kondycji finansowej miasta.

Podczas kampanii wrześniowej pierwsze bomby spadły na miasto 1 września o 5 rano, a już dwa dni później wkroczyły tu wojska niemieckie. W 1943 r. oddział Armii Krajowej odbił z więzienia gestapo 51 więźniów. Sytuacja w okolicy pozostała napięta także po zakończeniu wojny ze względu na antykomunistyczne podziemie aktywnie zwalczające narzuconą władzę ludową. Walki trwały więc jeszcze do 1947 r. Czasy PRL to okres szybkiego rozwoju Radomska, liczba ludności wzrosła z 18 tys. w 1944 r. do 44 tys. w 1985 r. Po reformie administracyjnej z 1999 r. miasto stało się siedzibą powiatu radomszczańskiego.

Co zwiedzić w Radomsku?

W Radomsku warto obejrzeć:

• Muzeum Regionalne z ciekawymi zbiorami obrazującymi życie na obszarze miasta od czasów prehistorycznych do połowy XX w.; więcej o nim na stronie muzeum
• kościół pw. św. Marii Magdaleny z końca XVIII w. (prezbiterium pochodzi prawdopodobnie z XVI w.),
• zbudowany w latach 1869-1876 neobarokowy kościół pw. św. Lamberta
• oraz kościół i klasztor oo. franciszkanów.

Na szczególną uwagę zasługuje położony w zachodniej części miasta (Stobiecko Miejskie) drewniany kościół pw. św. Rocha z 1502 r. z gotycko-renesansowym tryptykiem pochodzącym z 1519 r.

Ciekawostki

W Radomsku w 1921 r. urodził się poeta i prozaik Tadeusz Różewicz.