Historia miasta Wolbrom sięga roku 1311, kiedy to przyrodni bracia Wolfram i Hilary, krakowscy mieszczanie, otrzymali od króla Władysława Łokietka prawo karczunku lasu. W 1327 roku król nadał braciom, wówczas już sołtysom wsi Dłużec, las należący do tej wsi. Był to obszar, na którym wyrosło miasto Wolbrom zwane „civitas Wolwrami” oraz wsie wchodzące w skład późniejszej parafii dłużeckiej i wolbromskiej.

Miasto miało charakter kupiecko-rzemieślniczy. Ponadto umiejscowione było przy ważnych szlakach handlowych łączących Małopolskę z Wielkopolską i Śląskiem. Przywilej z 1485 roku potwierdzał postanowienia aktu lokującego miasto na prawie niemieckim i nadał nowe przywileje. W XVI w. szlak został przesunięty, co oznaczało wielkie kłopoty dla miasta. Był głównym źródłem dochodu dla wielu Wolbromian. Późniejsze wydarzenia sprawiły, że po powstaniu styczniowym Wolbrom utracił prawa miejskie na pół wieku. W 1931r. Wolbrom po raz drugi otrzymał prawa miejskie.

Co zwiedzić w Wolbromiu?

Do najważniejszych zabytków Wolbromia należy Kościół św. Katarzyny, który powstał najprawdopodobniej w XV lub XVI wieku. Początkowo był to mały kościół lecz późniejsze przebudowy i rozbudowy sprawiły, że obecnie jest to dość spora budowla barokowa. Na szczególną uwagę zasługują cztery boczne ołtarze wyrzeźbione w XIX wieku przez Piotra Turbasa. Kolejnym zabytkiem skarlanym jest Kościół Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia potocznie zwany mariackim. Jest to mały, modrzewiowy kościołek wybudowany w 1638 r. jako przyszpitalna świątynia nieistniejącego już szpitala z przytułkiem dla ubogich.

W mieście warto także wybrać się na spacer po rynku, który otoczony jest XIX-wiecznymi kamienicami, a także przejść się uliczkami odchodzącymi od rynku.

Na uwagę zasługują także kapliczki przydrożne, zwłaszcza ta znajdująca się przy ulicy Miechowskiej kapliczka Jezusa Frasobliwego. Mieszkańcy twierdzą, że postawiono ją w miejscu, gdzie odpoczywał marszałek Józef Piłsudski po walkach pod Krzywopłotami. W pobliżu tzw. Kamiennej Góry mieści się kapliczka powstała w 1915 r. dla upamiętnienia miejsca, w którym polegli austriaccy żołnierze.